Hoe leer je je kind zijn speelgoed op te bergen?

Elke vaardigheid komt niet vanzelf tot een persoon. Het schoonmaken van speelgoed en, later, persoonlijke bezittingen, kleding, boeken, schoolboeken en andere kinderbezittingen is ook een vaardigheid die een kind maar moeilijk onder de knie krijgt.

Moeilijk, maar zeer nuttig. Het vormt de basis van de organisatorische activiteit van de toekomstige volwassene. Deze vaardigheid wordt geleerd en veiliggesteld als een gewoonte. Door de verdere verfijning ervan in de toekomst zal het kind leren de situatie te beoordelen en het doel te bereiken door het plan dat hij of zij heeft bedacht uit te voeren, en anderen te organiseren om de komende taken aan te pakken. Mee eens dat dit een zeer belangrijke kwaliteit is voor succes in de volwassenheid, en dat alles daarin zijn wortels heeft in de kindertijd.

Fase één is voorbereidend van 0 tot 1 jaar

Met ongeveer 6 maanden heeft de baby de “basisfuncties” van het controleren van zijn eigen lichaam geleerd en wordt hij actief nieuwsgierig naar de wereld die hij als onafscheidelijk van zichzelf beschouwt.

Alles wat in het gezichtsveld van het kind verschijnt en hem/haar interesseert “bestaat”. Zodra het voorwerp, de persoon of het dier uit het zicht is “verdwenen” of het kind zijn of haar aandacht heeft verlegd en dat is het. Daarom zijn veel kinderen op deze leeftijd en tot ongeveer 7-8 maanden werkelijk opgetogen wanneer een kind een stuk speelgoed of kledingstuk van het bed of de tafel gooit en het “verdwijnt”. Wanneer de volwassene het oppakt en het kind het weer kan oppakken, verschijnt het voorwerp “op magische wijze” uit het “niet-bestaan”. Het spel is ontwikkelingsgericht, maar het richt haar plezier op het verstrooiingsproces. Proberen te voorkomen is absoluut niet de moeite waard, maar het is de hoogste tijd om andere gedragspatronen op positieve emoties te fixeren.

We hebben het over de vaardigheid om speelgoed en andere voorwerpen in een doos te stoppen… Het kind moet eerst gefascineerd zijn door het speelgoed, en het dan in de doos voor hem plaatsen. Hier was het, en nu is het weg. Het kind beseft misschien eerst niet waar het heen is gegaan. Je moet de doos schudden zodat hij het geluid van het voorwerp in de doos kan horen, de doos openen en het speelgoed eruit halen. Als u de hand van uw kind moet begeleiden bij het openen van de doos, het erin stoppen en eruit halen van het speelgoed, zodat hij leert hoe te spelen.

Telkens wanneer hij erin slaagt dingen op te vouwen en uit de doos te halen, moet hij de heldere emoties van vreugde, opwinding en bewondering voor zijn “prestaties” uitdrukken. Dit vangt in het onderbewustzijn van het kind een basissignaal van plezier, geassocieerd met dingen in de doos doen. Een goed begin is gemaakt.

Fase twee – coöperatieve activiteiten van 1 tot 3 of 4 jaar

In dit stadium zal de fundamentele methode de “samen-werk-methode” zijn. De methode is dat het kind de activiteit samen met een volwassene uitvoert. De methode is wetenschappelijk beschreven in het concept van de “zone van proximale ontwikkeling” van de beroemde psycholoog L. S. Lacuna.. Dit is een gevolg van de algemene mentale rijpheid van de zuigeling en de manier waarop hij leert denken en spreken.

De essentie ervan is eenvoudig – u moet niet van een kind verwachten dat het op uw bevel onmiddellijk en zelfstandig begint schoon te maken. We moeten samen beginnen. Begin samen met het kind het speelgoed te ordenen, en leg uit wat waar moet liggen.

Dan komt de overgang naar details. Speelgoed opbergen werkt nog niet. Op deze leeftijd heeft hij nog geen vaste namen van al het speelgoed dat hij heeft! De taak moet worden opgesplitst en zodra de gezamenlijke reinigingsfase onder de knie is, is het tijd om over te gaan tot de details, namelijk: “zet deze boeken hier neer”, “zet deze poppen hier neer” en “stop deze Lego-stukjes in deze doos”.

Dit zal de omvang van de taak verminderen en het kind minder ontmoedigen. Natuurlijk zal hij doelen stellen die passen bij de leeftijd en voor een baby die net begint te lopen is het een jaar na de geboorte heel normaal om twee of drie speeltjes weg te halen, en een vierjarige kan alle items “wegwerken”.

Een algemene richtlijn om een kind opruimgewoonten bij te brengen is

1. Het opbergen van speelgoed moet regelmatig gebeuren en op gezette tijden. Bijvoorbeeld ’s avonds voor het slapen gaan of bij het veranderen van activiteiten. Het is belangrijk om het kind 15-20 minuten van tevoren te waarschuwen dat het tijd is om schoon te maken.De gewoonte wordt permanentalleen met constante herhaling met regelmatige tussenpozen. Mettertijd groeit het uit tot een noodzaak en wordt het aangeleerd op het niveau van een geconditioneerde reflex “de zon gaat onder – het is tijd om op te ruimen in je kamer”. Het schoonmaken van speelgoed moet een integraal onderdeel worden van de dagelijkse routine.

2. Verwijder zoveel mogelijk overbodige voorwerpen uit de speelruimte. Als al het speelgoed altijd in het activiteitengebied van de baby is, zal het ten eerste zijn aandacht en concentratie op het spel in iets concreets verstrooien, en zal het alleen maar speelgoed verstrooien en ten tweede zal het het schoonmaken bemoeilijken. Het is een goed idee om zoveel mogelijk speelgoed van uw kind op de planken en in de speelruimte te laten liggen – dan kunt u het zelf opruimen. Al het andere moet in dozen en laden, en met de frequentie die u hebt ingesteld (eens per week, om de 3 of 5 dagen) komen om het reeds “gespeelde” te vervangen.Natuurlijk moet het favoriete speelgoed van het kind bij hem blijven, maar allerlei constructeurs, didactische spelletjes en meer moeten naar het kind “komen” op basis van de intenties van een volwassene om met hem te spelen.Bij het opbergen van alles in kasten en dozen is het belangrijk het kind hierbij te betrekken. Leg het kind uit dat het speelgoed niet verdwenen of weggegeven is. Ze “wonen” gewoon een tijdje op die plek zodat ze er later naar terug kunnen keren.Deze aanpak stelt de volwassene in staat beter na te denken over de activiteiten die hij via spel met het kind heeft gepland en maakt het voor het kind gemakkelijker om op te ruimen.

3. De opslag van speelgoed moet worden overwogen. Om het schoonmaken voor uw kind gemakkelijker en overzichtelijker te maken, kunt u overwegen speelgoed op eenvoudige, gemakkelijk bereikbare plaatsen op te bergen. Dit kunnen dozen, containers, manden, enz. zijn..Hoe jonger uw baby is, hoe gemakkelijker het vouwproces zou moeten zijn, in het begin kan alles samengevouwen worden. Als hij opgroeit, zal het sorteren op grootte, kleuren en het identificeren van speelgoed op andere kenmerken niet alleen interessant zijn vanuit een speels oogpunt, maar ook nuttig voor zijn ontwikkeling. U en uw kind kunnen speciale plaatjes op de opbergruimtes plakken om te onderscheiden wat waar ligt.

4. Het hele proces van schoonmaken zou een spannend spel moeten zijn. Kinderen hebben een eigenschap, die psychologen animisme noemen. Tot 10-11 jaar maken kinderen geen onderscheid tussen levende en levenloze dingen en zijn zij in staat alle voorwerpen om hen heen te “animeren”. Dit kan met succes worden gebruikt in het “schoonmaakspel”. We kunnen het erover eens zijn dat het speelgoed erg moe is van een dag spelen met ons, het is tijd voor hen om te rusten. Ieder gaat naar zijn “huis” waar het zal rusten om ons morgen weer te zien. En een deel van het speelgoed gaat op “vakantie” naar hun doos om ons over een week te zien, enz….Kinderen houden ook van competitie en kunnen opruimen op basis van “wie is het snelst”.Kortom, de volwassene moet zoeken naar spelmogelijkheden en scenario’s om schoonmaken leuk te maken voor het kind en voor de volwassene om te genieten van het leerproces. Maak van het proces geen karwei.

5. Beloon alle successen van uw kind altijd positief met lof. Positieve versterking is vele malen effectiever dan negatieve. Bespaar niet op lof voor uw baby en het proces om het schoonmaken van het speelgoed onder de knie te krijgen zal veel sneller gaan.

6. Het is belangrijk om als volwassene zelf het goede voorbeeld te geven.U kunt zeggen 100500 keer, hoe goed en geweldig om orde in het speelgoed, maar als de volwassene zelf orde en organisatie van persoonlijke bezittingen en thuis is niet anders proces van het leren van een kind kan moeilijk zijn.

Bij kinderen van deze leeftijd werken dialoog op voet van gelijkheid, uitleg en argumenten niet. Ze nemen de wereld vooral waar door wat ze zien, dus je moet bij jezelf beginnen.

Technieken om een kind van deze leeftijd te motiveren.

Iets meer over de kenmerken van deze periode. Op 3-jarige leeftijd maakt het kind zich los van de rest van de wereld en begint het zijn plaats te vinden in deze nieuwe werkelijkheid. Om de wereld en de reacties van anderen op hem of haar te leren begrijpen, begint een baby vaak alles af te wijzen en geeft hij een duidelijk “nee” tegen elk aanbod van volwassenen. Het is geen gril of fantasie, maar een manier van leren in dit stadium van mentale ontwikkeling.

Het is een grote fout voor een volwassene om te schreeuwen:

1. naar zijn geweten – tot de leeftijd van 7 jaar kan een kind zichzelf niet a priori als “slecht” beschouwen;

2. voor de gevoelens van anderen, zelfs die van zijn/haar naasten, – hij/zij heeft zijn/haar eigen gevoelens nog niet verwerkt, hij/zij geeft niet om anderen;

3. om verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden – een baby krijgt net een “voorproefje” van het woord “moeten” en leert te leven naar noodzaak, niet de kortstondige opwelling.

In één woord, een volwassene moet zijn ingewikkelde morele lessen en voorbeelden uit het leven bewaren tot ongeveer 10-11 jaar. Op deze leeftijd is het kind goed in staat de informatie te evalueren… Voorlopig moet een relatie gebouwd worden op andere principes. Deze zijn hier vermeld in volgorde van oplopende moeilijkheidsgraad, dat wil zeggen, als de vorige werkte, heeft het geen zin om naar de volgende te gaan.

1. Maak een regel. Zeg tegen de kinderen dat we vanaf nu een nieuwe regel hebben: voor het slapen gaan moet het speelgoed worden opgeborgen. U zou hier een avond aan kunnen wijden, samen met uw kind een herinneringsposter kunnen tekenen en het er elke avond aan herinneren – “Ah, wat is de nieuwe regel nu??!”. Als de techniek “niet werkt” gaan we verder.

2. De relatie wordt contractueel – “wanneer…-dan…”. Als het kind het speelgoed opbergt, gaan we wandelen. Als het speelgoed is opgeborgen, eten we een ijsje en bespreken we cadeautjes voor je komende verjaardag..). Als de methode “niet werkt” dan gaan we op een andere manier verder.

3. Bonus systeem. Voor elke voltooide reiniging van het speelgoed van het kind gedurende het tijdsinterval (een week, maximaal 10 dagen) ontvangt hij een “eenheid” – een hart, een ster of een cent. Na een accumulatie van 5 – 7 jaar.. heeft het kind het recht deze te realiseren door een soort bonus van de volwassenen te ontvangen. Dit kan een traktatie zijn, een goedkoop speeltje, een reis of bezoek aan een interessante plaats en andere beloningen. Het belangrijkste is dat het aantal y.. Niet te veel, niet meer dan 10, anders verliest het jonge kind zijn interesse om ze te verzamelen.

In een geval waarin al deze methoden niet effectief zijn gebleken, kunt u zich wenden tot de methode van Ben Fuhrman die wordt beschreven in zijn boek “De vaardigheden van een kind”. Hoe de problemen van kinderen spelenderwijs op te lossen.php?id=51188 De ruimte staat ons niet toe de tekst van het hele boek te citeren, en het is in principe niet nodig. Het leesboek zelf kan helpen als alle voorgaande methoden hebben gefaald.

Fase drie – de overgang naar zelfstandigheid tussen 4 en 7-8 jaar

Tot de schoolleeftijd moet samen met het kind worden schoongemaakt, waarbij de betrokkenheid van de volwassenen geleidelijk wordt verminderd en de “autoriteit” van de kleine persoon wordt vergroot.

Na de leeftijd van 6 of 7 jaar bereikt het kind de volgende fase in zijn ontwikkeling en wordt het geconfronteerd met een nieuwe omgeving: de school. Tegen die tijd is zijn geest klaar voor andere taken dan het schoonmaken van speelgoed. Hij moet leren boeken en schoolboeken voor school in te pakken en thuis te beheren, en is goed in staat zijn kamer en persoonlijke bezittingen op te ruimen en zijn bed op te maken.

In dit stadium zou u kunnen proberen uw kind te leren hoe het tijd moet plannen en organiseren. Deze vaardigheden zullen hem later helpen in zijn studie en werk, zijn vastberadenheid en persoonlijke effectiviteit bepalen.

Om het proces te organiseren kunt u lijsten of checklists gebruiken waarin de stapsgewijze handelingen voor bijvoorbeeld het schoonmaken op een vereenvoudigde manier worden opgesomd:

1. De boeken op de plank zetten;

2. schriften naar de tafel;

3. speelgoed in de mand;

4. Leg hun kleren in de kast.

Piloten in de burgerluchtvaart hebben een regel. Voor het opstijgen leest een piloot een “vliegblad” voor met alle noodzakelijke procedures voor het opstijgen: de lichten aanzetten, de hoogteregelingsknop omzetten, de turbines opblazen, enz.., De co-piloot zet alles aan, drukt en draait volgens de lijst die de co-piloot leest.

Je zou deze situatie met een kind kunnen uitspelen door samen een “vluchtlijst” te maken, waarbij een volwassene leest als de hoofdpiloot en een kind alle stappen op de lijst puntsgewijs uitvoert. Later gaat het kind over op het zelfstandig doen van de “vluchtlijst”.

Als het kind informatie meer visueel waarneemt, kunt u een reeks foto’s van de schoongemaakte kamer maken en vervolgens een “zoektocht” spelen om alle elementen in overeenstemming te brengen met de foto’s.

Het belangrijkste is om geduld te hebben en het gouden principe van de opvoeding te onthouden: “je kunt alleen doen wat je kunt”. Deze regel geldt zowel voor het kind als voor de volwassen opvoeder. Er is een rijk van mogelijkheden voor het kind zelf, bepaald door leeftijd, geslacht, intelligentie, temperament, gezondheidstoestand, enz., en er is iets dat een volwassene het kind kan geven in deze fase van hun ontwikkeling… Zoals het gezegde luidt: “Je kunt geen 5 liter water in een 3 liter pot gieten”.

Zodra u dit begrijpt en accepteert, moet u ophouden ontoereikende eisen aan uzelf en uw kind te stellen. Als je je deze eenvoudige waarheid realiseert, kun je innerlijke rust vinden en genieten van het opvoedingsproces van een kind.

Het artikel is samengesteld op basis van de boeken van L.. Vygotsky, “Denken en spreken”, A. Kourpatov’s The Happy Child, Ben Fuhrman’s Baby Skills… ─ Hoe de problemen van kinderen op te lossen door middel van spel; materiaal van websites en ouderfora over de opvoedingspraktijk van het personeel van het Solnyshko Kindertehuis, RK domsolnyshko.kz/o-nas/o-detskom-dome/