Begin dit artikel met uw baby eraan te herinneren dat tijd van essentieel belang is. Om kinderen te leren de fysiologische processen van hun lichaam te beheersen, om te leren opstaan, gaan zitten, of zelfs maar te glimlachen, moeten hun hersenen “rijpen” tot deze acties.
Het is belangrijk te beseffen dat een baby in verschillende stadia van groei en rijpheid iets niet doet of doet – niet uit grillen, onwil of koppigheid, maar gewoon omdat hij het nog niet kan.
Het gaat niet alleen om basisvaardigheden, maar ook om aandacht, geheugen, denken, abstractie en complex, gericht werken.
Hoe “verover” je de wereld met een baby van nog geen jaar oud?
In het eerste levensjaar besteedt een kind de meeste tijd aan het “aanpassen” aan zijn eigen lichaam, het “aantrekken”, het leren zich bewust te zijn van zijn gevoelens en gewaarwordingen daarin (bijvoorbeeld het onderscheiden van angst van honger, pijn in de vinger van krabben en jeuk in de nek), en vooral het leren beheersen ervan, het hele lichaam in het algemeen en in al zijn onderdelen, van het bewegingsapparaat tot de stembanden.
een kind moet veel geluiden en visuele beelden leren “lezen”, zijn eigen acties vergelijken met de reacties van anderen (bijvoorbeeld huilen en schreeuwen), zijn eigen gevoelens over de buitenwereld en de binnenwereld herkennen – de kou, de hitte, de honger, de dorst, enz..
In het begin is alles een chaos en een “vinaigrette” van gevoelens en gewaarwordingen voor het kind, zonder dat het de ene in verband brengt met de andere, zonder ze te begrijpen en zonder te weten wat het met elk afzonderlijk moet doen.
Ter vergelijking, iemand die nog niet eens heeft leren fietsen staat plotseling aan de stuurknuppel van een sterrenschip. Alles lijkt op zijn plaats, alle controles en instrumenten zijn op hun plaats, de motoren werken, de turbines brengen de machine op toeren, neem het stuur en ga! Maar wat te duwen, wat te trekken en hoe het allemaal te laten werken is hier het probleem.
Dus hij doet alles tastend, met vallen en opstaan. En een sterrenschip dat klappert, slingert, optilt – valt. In het algemeen – lijkt het voor ouders dat hun kind alleen maar slaapt, eet en voortdurend wordt afgeleid door zijn gehuil. Geen! Hij werkt, hij is bezig en hij is beladen als een boerenpaard in het veld.
Het belangrijkste in al het bovenstaande is dat een kind zichzelf pas kan redden als het vier jaar oud is. De myelinisatieprocessen van de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor deze functies zullen tegen die tijd beëindigd zijn. Het is fysiologisch onmogelijk om het proces op een andere manier te starten, te versnellen of te forceren.
Hoe een eenjarige denkt
Tot de leeftijd van 3-4 jaar zijn de eigen wereld van het kind en de wereld rondom één en dezelfde en niet van elkaar gescheiden. Ouders of voogden zijn slechts een deel van de wereld, ze erkennen niet hun eigen gevoelens, hun eigen belangen of hun eigen leven in het algemeen. Als een volwassene ergens een tijdje verdwijnt, wordt hij tijdelijk “weggestreept” naar een of andere vreemde plaats die “werk” of “to-do” heet.
Zijn hele universum is nog steeds iets wat hij ziet, voelt en waarover hij fantaseert. Zijn belangenkring wordt alleen afgebakend door wat hem persoonlijk aangaat… Zelfs ruimtelijke oriëntatie is alleen van toepassing ten opzichte van zichzelf. Dat wil zeggen dat al deze “boven”, “onder” en andere “boven-onder” verwijzingen door een kind alleen worden waargenomen in relatie tot hemzelf; anders leert het kind de betekenis van deze woorden eenvoudigweg niet. Anders kan hij niet begrijpen.
Elke manier van “binnendringen” in de werkelijkheid van een kind door volwassenen om “goed te doen” zal door het kind worden gezien als een van de “gebeurtenissen in zijn wereld” en niet als een dialoog met een “andere geest”. Hij vat het niet op als een dialoog met enkele afzonderlijke entiteiten, maar dat moet nog komen.
Op deze leeftijd is de wereld van het kind als een soort gesloten, transparante bol, alle kennis van wat er buiten deze bol gebeurt is beperkt tot de informatie die de baby krijgt wanneer hij deze bol met hem in de ruimte “rolt” en bepaalde voorwerpen of obstakels tegenkomt. Er zijn mensen die iets doen, die ergens over proberen te praten, maar het is natuurlijk amusement en niet meer dan dat. In de wereld van het kind, zoals je begrijpt, is er maar één persoon op dit punt – hijzelf. Natuurlijk, als de actie “buiten” sterk genoeg is geweest, wordt er zeker rekening mee gehouden, maar alleen met betrekking tot de specifieke realiteit waarin de baby nu leeft.
Een ander belangrijk kenmerk van een kind, in tegenstelling tot een volwassene, kan hij de werkelijkheid niet van fictie onderscheiden. Hij of zij kan de objectieve werkelijkheid niet scheiden van dromen, verbeelding of fantasie. Het echte en het onwerkelijke zullen in de geest van het kind onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn… Er worden geen duidelijke grenzen getrokken tussen wat fantasie of fantasiespel is en wat echt is of echt zou kunnen zijn. Het is allemaal één realiteit voor hem. Deze periode van sprookje en werkelijkheid, twee in één, duurt tot de leeftijd van zes jaar. Pas na zes jaar zal hij onderscheid kunnen maken tussen dit en dat…
Over de eigenaardigheden van het denken van kinderen kunt u lezen in Dr. A. Kourpatov, Professor L. Vygotsky.
Wat een baby al kan in zijn eerste jaar
Bedenk nu eens wat een kind in zijn eerste jaar in deze complexe wereld al tot zijn beschikking heeft:
-
Hij herkent alle mensen in zijn omgeving en toont vreugde als ze verschijnen.
-
Toont actieve emotionaliteit, kusjes en knuffels wanneer hij zich aangetrokken voelt tot een volwassene, kan wrok tonen als reactie op het feit dat hem dat niet wordt verteld, of op een harde toon.
-
Reageren op muziek, bewegen op de maat en “meezingen” op het ritme.
-
De meeste kinderen kruipen snel, staan op, klimmen op meubels (bank, fauteuils, enz.)..), loopt aan de hand van een volwassene of alleen, maar nog niet erg zelfverzekerd.
-
Leert de eenvoudigste speelse gewoonten, zoals bijten en kauwen op brood en koekjes, proberen te eten met een lepel, drinken uit een fles en soms een beker. Kan een volwassene helpen zichzelf te wassen en aan te kleden door zijn/haar voeten en handen onder hem/haar te leggen. Kan speelgoed in een doos oppakken
-
Leert het woord ‘nee’, maar houdt zich er niet altijd aan.
-
In staat om basiskleuren te onderscheiden, dieren en huishoudelijke voorwerpen op afbeeldingen te herkennen en te tonen.
-
In staat om zich niet langer dan 5 minuten op één activiteit te concentreren.
-
Woordenschat tussen 3 -4 en 10-15 woorden, hoewel hij misschien helemaal niet spreekt. Spraak vol met tussenwerpsels, emoties, geluiden… Het kind “communiceert” meestal met zichzelf, maar reageert actief wanneer het door een volwassene wordt benaderd en “bij het gesprek wordt betrokken”.
Dit geeft misschien de grote lijnen aan, maar als u specifieke details wilt, kunt u die hier lezen.
Wat leren we??
Zonder assimilatie van eerder materiaal kan het leren van een eenjarige in beide richtingen worden verbogen. Om de “lat niet te hoog te leggen” en niet te “overdrijven”, moeten opvoeders een idee hebben van het soort persoon waarmee zij “te maken hebben” en hoe hun onderwijsactiviteiten kunnen worden gestructureerd.
Alle huidige methodologieën voor de ontwikkeling van jonge kinderen in het onderwijs- en opleidingssysteem voor jonge kinderen zijn niet volledig en compleet voor de baby. Het is het beste om het te baseren op de klassiekers, namelijk Vodovozova E.. -“Geestelijke en zedelijke opvoeding van kinderen vanaf de eerste manifestatie van het bewustzijn tot de leeftijd van acht jaar”.
De ontwikkeling van het kind, ongeacht de leeftijd, is gebaseerd op het vervullen van leeftijdsspecifieke behoeften, spelletjes, speelgoed en ander ondersteunend materiaal worden aan het kind aangeboden met een kortetermijnperspectief van de verwachte behoeften.
Het is wenselijk de ontwikkeling van het kind langs alle drie hoofdlijnen op te bouwen. Hieronder volgen suggesties voor praktische activiteiten in het kader van deze gebieden.
Fysiologische oriëntatie
-
De behoefte aan lichaamsbeweging, het ontwikkelen van grove motorische vaardigheden. Het kind bevredigt deze behoefte gewoonlijk door op en onder alle voorwerpen van het interieur te klimmen en door op alle toegankelijke elementen van de speelplaats te lopen. Een volwassene hoeft alleen maar goed op te letten en de jonge ontdekkingsreiziger tijdig gerust te stellen. Maar als een volwassene geen genoegen wil nemen met kleine dingen, en je leefruimte en budget het toelaten, zijn er genoeg verschillende sportfaciliteiten voor de kleintjes.
-
Naast het verkennen van het terrein en het werken op de speelplaats helpen ook actieve spelletjes en speelgoed (ballen, jumping jacks, grote auto’s) bij de ontwikkeling van de grove motoriek.
-
De ontwikkeling van de fijne motoriek – gevormd en versterkt door het spelen met constructeurs, puzzels, dobbelstenen en andere spelletjes met kleine onderdelen (grootte aangepast aan de leeftijd), evenals kinetisch zand en klei, boeken met stickers, spelletjes met de vingers. De fijne motoriek houdt rechtstreeks verband met de spraakontwikkeling en door de vingers te stimuleren, worden ook de spraakcentra van de baby gestimuleerd.
-
De sociale richting is gebaseerd op spelletjes en melodieën geproduceerd door bekende objecten.
-
Tactiele sensaties. Laat het kind zoveel mogelijk verschillende texturen uitproberen en verkennen, niet alleen met zijn handen maar ook met zijn voeten.
Neem bijvoorbeeld twee paar sokken, doe het eerste paar aan het kind, vul het tweede paar met kleine korrels en doe ze gelijkmatig aan de voeten. Laat het kind lopen. Het is een massage en zeer aangenaam voor het kind, evenals discreet werk van de vele spieren in de voet. In dezelfde geest zijn er spelletjes om de eigenschappen van de temperatuur van voorwerpen te ontdekken – in warm en koud water gedrenkte handdoeken worden op de vloer gelegd en het kind wordt gevraagd eroverheen te lopen, waarbij de sensaties worden vergeleken en het begrip warm/koud wordt aangeleerd.
Het intellectuele gebied
-
De horizon verbreden door naar de omgeving te kijken, visueel en tactiel.
-
Spelletjes met kaarten, zie je de Shichida methode.
-
Er zijn nu veel interessante boeken voor eenjarigen, en met de juiste selectie vormen zij een “deur” naar het plezier van toekomstig lezen.
-
Vanaf twee jaar kan een baby eenvoudige logische reeksen en concepten begrijpen en goed kleuren leren.
-
Het is raadzaam om voorlopig te beginnen met tekenen en beeldhouwen als inleidende activiteit. Ze zullen nog niet veel belangstelling wekken, maar ze zijn goed voor kennismaking en met het oog op de toekomst.
Sociaal gebied
-
Relaties ontwikkelen met belangrijke anderen. Streven naar een harmonieuze relatie en volledig vertrouwen in het kind; dit vereist begrip voor het kind. Hier is een serieuze literatuurstudie nodig. Inclusief de links in dit artikel.
-
De behoefte om met andere kinderen te communiceren is op deze leeftijd afwezig, het zal pas opkomen op 6-7 jaar, dus er is geen reden om zich nu zorgen te maken over enige socialisatie.
Een kind is psychologisch heel anders dan een volwassene. Zijn wereld bestaat uit andere concepten en elementen.
Maar gewoon wachten tot een kind ons niveau van bewustzijn en denken bereikt en niets doen betekent zoveel fouten maken dat ze, wanneer ze opgroeien, gewoon geen relatie met ons willen onderhouden. Daarom probeert het kind te begrijpen, is de belangrijkste taak in zijn opvoeding door een volwassene.
Dit artikel is samengesteld op basis van boeken van L.. Vygotsky’s “Denken en Spreken,” A. Het gelukkige kind van Kourpatov, Vodovozova E.. “De geestelijke en zedelijke opvoeding van kinderen vanaf de eerste manifestatie van het bewustzijn tot de leeftijd van acht jaar”; materiaal van websites en ouderfora:, e
Wat kun je een baby van 1 jaar oud leren? Is het mogelijk om al met ze te communiceren en hen basisvaardigheden aan te leren zoals praten, eten met een lepel of zelfstandig lopen? Ik ben benieuwd naar de ontwikkelingsmogelijkheden op deze leeftijd.