Hoe hou je van je baby?

Het probleem dat je je eigen kind niet accepteert, liefhebt of zelfs haat, is helaas niet zo zeldzaam als het lijkt. Het geloof in onvoorwaardelijke moederliefde, die voor de moeder “automatisch” na de geboorte van de baby zou moeten ontstaan, is niet altijd gerechtvaardigd.

Vaak kan zelfs de houding van een naar buiten gerichte moeder tegenover haar kind een verborgen vorm zijn van het willen vernietigen van haar eigen kind. Het artikel zal kort ingaan op de meest waarschijnlijke oorzaken van dit verschijnsel en trachten manieren aan te geven om dit moeilijke probleem aan te pakken.

Redenen voor de haat van een moeder tegen haar eigen kinderen

Het moet meteen gezegd worden dat alle redenen voor de haat van een moeder tegen haar eigen kinderen liggen in het onderbewuste. Die, voor het grootste deel, onze acties en daden regelt… Het is een reeks programma’s en algoritmen waarmee onze hersenen ons leven gemakkelijker maken zonder ons telkens te laten nadenken over een veelheid van handelingen die wij automatisch verrichten, zowel eenvoudige als ingewikkelde.

Maar tegelijkertijd bouwt het deze programma’s niet altijd op in overeenstemming met ons bewuste deel. Inzicht in dit punt vergemakkelijkt het begrip van wat er met de persoon gebeurt en helpt de antwoorden op de in dit artikel genoemde problemen te begrijpen. Populair en beschikbaar om onze bewuste en onderbewuste geest te bewerken, evenals manieren van zelfprogrammering en herprogrammering zijn hier te lezen:view_global.php?id=73834

Laten we de problemen blootleggen waardoor een moeder haar eigen kind haat… De voornaamste gevallen kunnen als volgt worden opgesomd 7.

Pathologische kinderontwikkeling, Omdat de moeder een borderline persoonlijkheidsorganisatie heeft. Het belangrijkste kenmerk van de psyche van een dergelijke persoon is de onderontwikkeling ervan; ondanks haar leeftijd is de vrouw niet volwassen geworden. Zo iemand ervaart voortdurend het volgende:

1. Het gevoel van leegte in onszelf.

2. Het gevoel van eigenwaarde is voortdurend in beweging, van extreem laag tot overgewaardeerd…

3. Deze persoon is extreem moeilijk om een relatie op te bouwen. Ze idealiseert eerst de relatie en devalueert die vrijwel onmiddellijk. Een persoon die kan worden gekenmerkt als borderline persoonlijkheid schommelt voortdurend tussen twee polen. Als er niemand anders in de buurt is, ervaart ze een sterk gevoel van eenzaamheid en verlatenheid. Ze zoekt iemand om van de eenzaamheid af te komen, vindt ze, idealiseert haar relatie. Daarna devalueert ze ze bijna onmiddellijk. Ze begint te voelen dat ze gemanipuleerd wordt, dat iemand misbruik van haar probeert te maken. De borderline persoonlijkheid komt in dit stadium bijna in de buurt van paranoia. Het is zeer onstabiel.

De borderline persoon projecteert al haar twijfels en angsten op de mensen om haar heen… De persoon zelf kan deze angst niet overwinnen en speelt een scenario uit zodat het kind dat bij haar is bang wordt. Naast agressie van de borderline persoonlijkheid tegenover het kind, kunnen incestueuze verlangens met een seksuele ondertoon op onbewust niveau ontstaan. Soms gebeurt dit op een zeer diep onderbewust niveau en kan het in principe aanvaardbaar zijn, als het niet door de persoon bij bewustzijn wordt goedgekeurd of aangemoedigd.

De oorzaken van borderline situaties in de psyche van een volwassen persoon zijn vaak feiten van misbruik en wrede behandeling of zelfs geweld tegen zo’n vrouw door haar ouders of naaste familieleden in haar eigen jeugd.

Onopgelost en diep ingeprent in het onderbewustzijn Oedipuscomplex, veranderd in de haat van een vrouw tegen haar vader… Haar redenen zouden kunnen zijn:

1. De vader die het gezin verlaat als gevolg van een scheiding en het verbreken van de betrekkingen met de moeder en het gezin in het algemeen. In dit geval heeft het meisje vrijwel zeker op een onbewust niveau de installatie gevormd dat zij slecht is en de oorzaak van het incident in haar, en dat haar vader niet van haar houdt.

2. De liefde van de vader voor de moeder, maar het gebrek aan aandacht voor zijn dochter. Wat een diep psychologisch trauma bij het meisje kan veroorzaken, en een gevoel dat haar vader niet van haar hield…

Door deze oorzaken ontwikkelt het onderbewustzijn van een meisje een haat tegen haar vader, die later op haar kind kan worden geprojecteerd als het een jongen is. Op een bewust niveau kan deze vrouw tegen haar kind zeggen: “Je lijkt op je vader, ik haat je!”.

Of het kan worden omgezet in jaloezie als de jongen opgroeit en meisjes krijgt… Hij gaat met ze uit, maakt tijd voor ze en dan gaat de moeder met hem roeien…

Een andere reden voor de mogelijke haat van de moeder tegen haar kind zou kunnen zijnhet gevoel en de verlatenheid, die de vrouw als kind heeft ervaren.

Zo heeft zij de koude houding van haar moeder tegenover haar of de afstandelijke houding van haar vader ervaren toen zij voor de hele zomer naar haar grootvader of grootmoeder werd gestuurd, voor alle seizoenen naar een pionierskamp, naar een kostschool of in het algemeen voor 2 of 3 jaar door dezelfde moeder of vader (de grootvader en de grootmoeder) werd opgevoed.

Wanneer zo’n vrouw een kind baart, voelt zij beslist dat het kind haar hard nodig heeft en letterlijk niet zonder haar kan. Maar als het kind ouder wordt, begint ze zich ongemakkelijk te voelen met het feit dat het kind onafhankelijker wordt… Het feit dat een kind haar moeder steeds minder nodig heeft, kan op een onbewust niveau bij een vrouw met dit soort psychologische trauma’s tijdens haar jeugd een haat tegen haar eigen kind ontwikkelen.

Een andere reden om een kind te haten kan jaloezie zijn op haar.Dit soort mentale houding komt vaak voor bij mensen met narcisme… Als de moeder van het kind kan worden gekenmerkt door narcisme – gekenmerkt door een geloof in haar eigen uniciteit, bijzondere positie en superioriteit over anderen – kan dit zich in relatie tot het kind als volgt uiten.

De moeder heeft een dochter, ze groeit op, ze is aantrekkelijk, en ze heeft haar hele leven voor zich… Een moeder kan jaloers worden op de schoonheid en jeugdigheid van haar dochter. Zo kan de moeder haar dochter opzettelijk naar gymnastiek sturen of haar voortdurend naar een orthopeed brengen om haar houding recht te trekken, waarbij zij onbewust pijn en lichamelijk ongemak wil veroorzaken.

Een andere reden voor deze haat zou kunnen zijn dat de narcistische vrouw in armoede is opgegroeid… Dan verbetert haar financiële situatie, ze trouwt met een rijke man… Een vrouw met een narcistisch persoonlijkheidstype had een kind… Jaloezie wordt veroorzaakt door het feit dat het meisje of de jongen materiële welvaart heeft, die haar als kind werd onthouden.

Een andere reden voor haat tegen het kindkan zijn dat het kind in het gezin een object is geworden voor de ontlading van negatieve emoties. Al het slechte wordt geprojecteerd op het kind. Het komt het vaakst voor in gezinnen waar beide ouders er niet in geslaagd zijn zich op enig gebied te ontplooien en dit destabiliseert hun geestelijke toestand. In dit geval, als het kind enkele talenten begint te vertonen, veroorzaakt het geen goedkeuring, maar integendeel minachting, agressie en spot van de kant van de ouders, die zichzelf als onvervuld in het leven beschouwen.

Door de verdiensten van het kind te onderdrukken, te vernederen en te devalueren, willen zulke ouders dus onbewust hun falen in het kind zien en hun negatieve gevoelens voor een niet gerealiseerd leven over hem uitstorten.

Een andere reden..de narcistische moeder gelooft, op basis van haar verwrongen narcistische opvattingen, dat het kind een uniek verlengstuk van haar moet worden en een aanhanger van haar manier van leven. En het kind rechtvaardigt door bepaalde omstandigheden haar overdreven eisen aan hem niet.

Laten we zeggen dat de moeder een glamoureuze, flamboyante dame is, een socialite en een feestster, met een extraverte persoonlijkheid… Haar dochter daarentegen is meer een interventionist en geeft de voorkeur aan rust, het gezelschap van boeken en eenzaamheid. Een dergelijke afwijzing van de levenswijze van de moeder kan ertoe leiden dat zij het kind gaat haten… Hoewel deze haat aan de oppervlakte kan worden verborgen, zelfs voor zichzelf, onder het mom van vermeende liefde en bezorgdheid…

De laatste reden,wat in de psychologische literatuur soms “het beschamende geboorte ritueel” wordt genoemd. De moeder van de baby heeft misschien geen jeugdtrauma’s meegemaakt, en er is geen sprake van borderline of narcistische geestesgesteldheid, maar ze komt op een kraamafdeling en er is een confrontatie met ongevoelig medisch personeel.

Ze gedragen zich niet altijd op een correcte en begripvolle manier. Onbeschoftheid kan worden ervaren wanneer intieme lichaamsmetingen worden verricht. Een lompe houding kan zich uiten in uitdrukkingen als: “Waarom ben je bang om je benen te spreiden als je met een man in bed ligt?!” enz.. Deze negatieve connotatie van het zogenaamde “ritueel van de bevalling” kan een vrouw aanzetten tot nadenken over het gebrekkige, gebrekkige karakter van haar vrouwelijkheid, om de functie van het moederschap juist als een gebrek te zien…

Natuurlijk treft het niet elke vrouw, maar soms, zelfs voor een relatief mentaal stabiele vrouw, kan zo’n bevalling door “psychologische sadisten” onbewust afkeer en haat jegens haar kind veroorzaken. Omdat het kind onbewust verbonden zal zijn met dit gevoel van schaamte in de toch al psychologisch moeilijke situatie van de bevalling.

De psychotherapeut Alexander Nechaev hanteert een interessante aanpak om de situatie rond persoonlijkheidsstoornissen bloot te leggen.

Hoe hou je van je kind?

Het zou bedrog zijn om “N” manieren te schrijven om van je kind te houden en de lezer de illusie te geven dat je door eenvoudige psychologische oefeningen kunt ophouden je kind te haten. In feite heeft elk van de bovenstaande psychologische redenen diepe wortels in het onbewuste.

Je kunt geen resultaten verwachten zonder deze wortels aan te pakken. Bovendien is de haat tegen haar eigen kind slechts de “bel” die de vrouw erop wijst dat zij in ernstige problemen verkeert, waarvan zij de omvang nog niet kan doorgronden. Je zult er zeker mee te maken krijgen in elk aspect van haar leven: haar gezondheid, haar relaties, haar carrière en nog veel meer.

Maar wie gewaarschuwd is, is gewaarschuwd. U kunt en moet de situatie stap voor stap oplossen. Dit zijn de noodzakelijke stappen, want de hoeveelheid artikelen en zelfs één boek kan niet al het materiaal over het voorgestelde onderwerp bevatten, maar deze stappen zullen helpen om op weg te gaan naar een oplossing.

1. Accepteer dat het probleem bestaat en dat het niet vanzelf weggaat. Een poging om “de situatie te laten rusten”, om door te gaan met je haat voor je kind en alles wat ermee samenhangt te negeren, zal de situatie alleen maar verergeren en onherstelbare gevolgen hebben voor de psyche van zowel de moeder als het kind. Peg Streep gaat hier heel diep op in in The Unloved Daughter. Hoe ze een traumatische relatie met haar moeder achter zich kan laten en een nieuw leven kan beginnen

2. Zoek de reden voor wat er gebeurt. Alle zeven bovengenoemde redenen kunnen niet tegelijk bij één persoon aanwezig zijn en het is overduidelijk. U kunt de hulp van een gekwalificeerde specialist in “off-line” modus nodig hebben. Hoewel, als u er geen heeft, en de situatie blijft verslechteren, kunt en moet u zelf op zoek, de richting van het artikel moet genoeg zijn om te zoeken.

3. Als je eenmaal de oorzaak hebt gevonden, moet je eraan werken. Ook hier zou het goed zijn om zijn toevlucht te nemen tot persoonlijk werk met een therapeut. Als je er nog geen gevonden hebt, dan kunnen we van de momenteel populaire kanalen, voor sommige soorten geestelijke stoornissen, het kanaal van Eugenia Streletskaya aanbevelen.

Als je de situatie onder ogen ziet en je angsten onder ogen ziet, zal het probleem worden opgelost… Niet meteen, met behulp van een “magische pil”, maar door te werken aan jezelf en je verleden. Maar het resultaat zal zeker de moeite waard zijn en uw verwachtingen vele malen overtreffen. Dus wees moedig en loop en degene die blijft lopen zal zijn weg vinden!

Dit artikel is gebaseerd op het boek: “Once You Were Killed” van Alexander Nechaev en “Brain Rules” van John Medina. Wat u en uw kinderen moeten weten over de hersenen”, A. Kurpatov, De kamers van de rede. Dood de idioot in je!”, Peg Streep’s “Unloved Daughter. Hoe te verlaten in het verleden een traumatische relatie met haar moeder en begin een nieuw leven” en de pedagogische praktijk van het personeel van de Solnyshko Children’s Home RK domsolnyshko.kz/o-nas/o-detskom-dome/