Hoe stop je met alles te controleren

De eerste vraag die de lezer kan hebben is: “Waarom is het nodig om te stoppen met alles te controleren??”Beheersbaarheid, wilskracht en zelfbeheersing definiëren persoonlijke volwassenheid. Beheersing van uw behoeften en spontane reacties betekent anticiperen op en beheren van uw leven en is de sleutel tot een welzijn dat de onzekerheid tot een minimum beperkt. Het vermogen van een persoon om controle uit te oefenen beïnvloedt in grote mate of hij of zij levensdoelen zal bereiken, effectief zal zijn in zijn of haar beroep, persoonlijke of openbare leven.

In feite hebben alle mensen een behoefte aan controle die iemand helpt te overleven.., ten koste van het minimaliseren van mogelijke risico’s. Maar de mate waarin deze behoefte wordt uitgedrukt varieert. Soms kan het de grenzen van het redelijke overschrijden en uitmonden in een totale overcontrole, die het individu niet langer helpt maar hindert.

Het verlangen om de vinger aan de pols van de dag te houden en altijd gezag te hebben over alle processen, intern en extern, gaat gepaard met voortdurende angst, schuldgevoelens als er dingen misgaan, ontevredenheid met zichzelf en zijn omgeving en verhoogde prikkelbaarheid.

Overheersers weten niet hoe ze de dingen op hun beloop moeten laten, Zijn niet in staat zich aan te passen aan de voortdurend veranderende werkelijkheidEn wanneer men geconfronteerd wordt met dingen waar men geen controle over heeft (ziekte, dood, overmacht, enz.) wordt men volledig hulpeloos.

De innerlijke controle. Ik heb controle over mezelf

In een gezonde versie onderwerpt een persoon zijn handelingen, gedachten en de gevolgen daarvan aan een analyse. OpOp basis van deze analyse leidt hij af of zijn beslissingen goed of fout zijn. Dan past hij zijn gedrag daarop aan. Dit is een normale, constructieve interne controle.

Proberen zichzelf te beheersen, zijn innerlijke toestand te beheersen – dit is het normale gedrag van een volwassen persoon.Maar wanneer een man zijn gevoelens in toom houdt, zichzelf geen spontane uitingen toestaat en zijn natuurlijkheid onderdrukt – wijst dit op destructieve controle. Hij leert zijn gevoelens en lichamelijke uitingen in toom te houden in zijn kindertijd… overcontroleurs groeien meestal op uit kinderen die voor elke emotie werden uitgescholden (“Stop met huilen – maak mama niet overstuur”), negatief reageerden op elke spontane uiting (“Gedraag je”, “Niet schreeuwen – je bent niet in het bos”), of gewoon weinig belangstelling toonden voor de gevoelens en zorgen van het kind. Deze kinderen leren geleidelijk aan dat hun gevoelens niet belangrijk of zelfs gevaarlijk zijn, omdat hun moeder hen misschien niet aardig vindt als ze huilen, lawaai maken, zich misdragen, enz.. om zich op een leeftijdsgebonden manier te gedragen. We moeten leren ons aan te passen aan onze omgeving en liefst helemaal niets meer voelen. Met deze houding gaat hij de volwassenheid in en beschouwt hij het onderdrukken van zichzelf, zijn eigen ik, als de enige effectieve manier om met de buitenwereld om te gaan. Het is de enige manier om te overleven zonder de woede en wrok op te roepen van anderen die belangrijk voor hem zijn.

Het blijkt dat de behoefte om dingen onder controle te houden een mentaal verdedigingsmechanisme is dat ontstond in de kindertijd. Het was oorspronkelijk adaptief, d.w.z.. zorgt ervoor dat het kind overleeft. Maar geleidelijk ontwikkelde het zich tot almachtige controle (een psychologische term voor een onbewust geloof in iemands vermogen om alles te controleren) en werd het het enige mogelijke scenario voor leven en interactie met zichzelf en anderen.

De keerzijde van dit gedrag is een extreme kilte, een uitgesproken onafhankelijkheid en een ontoegankelijkheid voor nauw contact. De persoon die moeite heeft om voor zichzelf te voelen, heeft weinig vermogen om anderen te begrijpen en zich in te leven. Het resultaat is lijden aan eenzaamheid.

De negatieve gevolgen van interne overcontrole omvatten ook een verscheidenheid aan psychosomatische ziekten. Want de emoties die niet gelucht worden, blijven in het lichaam in de vorm van spierklemmen, krampen, enz.. Het onvermogen om te reageren op lichamelijke signalen en de neiging om deze te onderdrukken hebben ook ernstige gevolgen voor de gezondheid. Het individu negeert honger, vermoeidheid, andere behoeften… Als gevolg daarvan wordt het kind vaak ziek, lijdt het aan slapeloosheid, eetstoornissen, enz..

Externe controle. Ik heb controle over anderen

De acute behoefte aan controle blijft zelden beperkt tot het zelf en strekt zich meestal uit tot anderen. Het individu ervaart de behoefte om niet alleen zijn innerlijke toestand maar ook de gehele omringende werkelijkheid te beheersen – om een vinger aan de pols te hebben, om gezag te hebben over alle processen. Dit maakt het voor hem of haar gemakkelijker om met het onbekende om te gaan, wat een gevoel van hulpeloosheid en ondraaglijke angst veroorzaakt.

Totale controle wordt een manier om met deze pijnlijke ervaringen om te gaan… Als u alle risico’s zorgvuldig berekent en u voorbereidt op alle mogelijke onvoorziene omstandigheden, kunt u vol vertrouwen en rustig zijn over de uitkomst. Dit gedragspatroon wordt meestal gedomineerd door overheersers. Dus ze moeten altijd weten waar hun kinderen, hun man, wat hun ondergeschikten op elk moment doen. Ze zijn klaar voor alle vragen die hen tijdens het sollicitatiegesprek gesteld kunnen worden. Ze kunnen niet zonder een planner met al hun taken en opdrachten, ze hebben altijd noodnummers paraat, enz..

Goed voorbereid zijn, kunnen plannen en verantwoordelijkheid nemen voor je leven is op zich geen slechte zaak. Maar zoals met alles in ons leven, is er een andere kant aan deze buitensporige externe controle – hyperverantwoordelijkheid, perfectionisme en de behoefte om anderen te controleren.

Controlerend en overbezorgd

Vaak wordt aan deze drang tot controle de schijn van zorgzaamheid gegeven…De over-controleur probeert de dingen niet uit het oog te verliezen, ervoor te zorgen dat de kinderen hun huiswerk hebben gemaakt, de man zijn lunch heeft gegeten, de moeder de juiste medicijnen heeft gekocht, enz..Alle intimi worden het slachtoffer van overbezorgde zorg die zich voordoet als controle… Het ontneemt hen het vermogen verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen leven en fouten en berooft hen van hun autonomie. Deze controle komt voort uit angst en hulpeloosheid, die ontstaan omdat de overcontroleur zichzelf, zijn naasten of het leven in het algemeen niet vertrouwt. De externe werkelijkheid is te onzeker voor hem, mensen zijn er om hem op te vangen, ze zijn geneigd hem elk moment in de steek te laten. Als ze de controle hebben, kunnen ze een beetje gerustgesteld worden. De persoon bemoeit zich met het leven van anderen en controleert alles wat er gebeurt, t.. Dit geeft hen het gevoel dat zij hun leven kunnen beïnvloeden en zichzelf kunnen beschermen tegen verrassingen.

Controle en macht

Het kan zijn dat het controleren van anderen niet voortkomt uit angst, maar uit een verlangen om het leven van anderen te controleren. In de meeste gevallen wordt deze behoefte aan macht niet waargenomen en lijkt het voor de persoon zelf of anderen op een verlangen om zorg te tonen en een oprecht verlangen om te helpen.

Op de hoogte zijn van alles wat zich afspeelt in het leven van hun partner, ouders of kinderen verlicht niet alleen onnodige angst, maar maakt het ook mogelijk hen te manipuleren.

Eenvoudige vragen als ‘Hoe gaat het met je??”Waar ben je geweest??”Wat heb je vandaag gedaan??”kan geen oprechte uiting van interesse zijn… Hierachter gaat het verlangen schuil om te weten wat er in het leven van een ander gebeurt, om op de hoogte te zijn van zijn levensgebeurtenissen. Dit verlangen om het leven van geliefden te controleren door middel van zorg is niets minder dan manipulatie.

Gezonde controle en dwangmatige controle over anderen zijn gemakkelijk te onderscheiden. Als u helpt en verzorgt in ruil voor een hulpvraag, is dit het belangrijkste criterium voor de geschiktheid ervan.

Mensen met een neiging tot overcontrole

1. Mensen met een laag zelfbeeld: door anderen te controleren en zich met hun leven te bemoeien, ontsnappen ze aan de angst om gezien en gewaardeerd te worden.

2. Mensen met een opgeblazen gevoel van eigenwaarde: zij kijken neer op anderen en devalueren anderen, dus proberen zij hen te betuttelen.

3. Narcistische persoonlijkheden: controleren anderen, versterken hun gevoel van almacht en grootsheid.

4. Rigide persoonlijkheden: zij vinden het moeilijk zich aan te passen aan snel veranderende omstandigheden, niets schrikt hen zo af als het onbekende; controle wordt een manier om onnodige stress te vermijden.

Hoe de greep los te maken

1. De eerste stap is om het te herkennen en te erkennen.Bedenk hoe sterk de innerlijke controleur in jou? Hou je jezelf vaak in, voel je je geremd??

2. Je bewust worden van hoe je innerlijke controleur jou en de mensen om je heen controleert. Om dit te doen, neem je elk gebied van je leven – familie, werk, vrienden, financiën, enz.. Observeer waar u op deze gebieden te veel controle heeft. Bedenk welke angsten of behoeften ten grondslag liggen aan het verlangen om jezelf of iemand in je omgeving te controleren.

3. Maak dan een inventarisatie van je controlerende gedrag. Bepaal wat u kunt beïnvloeden en waar de controlefunctie nuttig is en in welke gebieden of situaties zij alleen maar schadelijk is.

4. Het belangrijkste om te onthouden is dat alleen jouw acties gecontroleerd kunnen worden, Reacties en houdingen op mensen en gebeurtenissen. Al het andere, inclusief het leven van anderen, ligt buiten onze controle. Dus erken het recht van anderen om hun leven te leiden zoals zij dat willen. Neem niet aan dat je geliefden hulpeloos zijn en dat de planeet zou stoppen met draaien en het leven zou stoppen zonder jouw geschop. Antwoord alleen voor jezelf en je beslissingen.

5. Hulp bieden, maar zorg er eerst voor dat je het echt nodig hebt – breek niet de psychologische grenzen van anderen.

6. Als de drang om controle te hebben sterk is, bedenk dan welke secundaire voordelen u daaraan ontleent.Het kan zijn dat je, door jezelf toe te staan het leven van iemand anders te beïnvloeden, je de totale controle zoekt… Of heb je het recht jezelf als slachtoffer te zien (ik geef jou alles en jij geeft mij alles…) en vanuit die positie te beschuldigen en te manipuleren…

7. Observeer jezelf gedurende de dag, Zodra u merkt dat u “afglijdt” naar een gewoontecontrolestrategie, houdt u uzelf tegen.

Bronnen:

“Loskomen van de co-dependentie val”J. EN B. Wanhold